اثر سم مالاتیون بر شکستگی DNA در بافت کبد و آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با استفاده از روش میانگین وزنی

این مطالعه به منظور بررسی تأثیر سم مالاتیون بر شکستگی DNA در بافت کبد و آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. این آزمایش به مدت نه روز با چهار تیمار سم یعنی غلظت­های 0 (کنترل)، 025/0، 05/0 و 075/0 میلی­گرم بر لیتر و سه تکرار اجرا شد. نمونه­گیری از کبد و آبشش در روزهای اول، پنجم و نهم صورت گرفت و نمونه­های موردنظر پس از جداسازی در میکروتیوپ­های حاوی الکل نگهداری شدند. استخراج DNA براساس دستورالعمل موجود در کیت Cinapure DNA انجام گرفت و سپس با ژل الکتروفورز ران شد و در پایان با دستگاه ژل داک عکسبرداری شد. درصد شکستگیDNA  با استفاده از میانگین وزنی تعیین گردید. بر طبق نتایج اثر غلظت سم و زمان و اثر متقابل زمان- غلظت بر روی سطح آسیب DNA در بافت کبد و آبشش بین تیمارهای مختلف کاملاً معنی­دار بود. بیشترین آسیب در بافت کبد در غلظت 075/0 و آبشش در غلظت 05/0 میلی­گرم بر لیتر و هر دو بافت در روز نهم دیده شد که به دلیل عدم سازوکارهایی در هر دو بافت برای ترمیم آسیب وارد شده توسط سم و مقابله با آن می­باشد. همچنین بیشترین میزان آسیبDNA  در بافت کبد مشاهده شد. بنابراین شکستگی DNA می­تواند روش مناسبی برای تشخیص آسیبهای ژنتیکی ناشی از  آلاینده­های محیطی استفاده شود و بعنوان یک نشانگر زیستی در مطالعات اکوتوکسیکولوژی مورد استفاده قرار بگیرد.